መች  አልቆልኝ ነው የምመጣ፡
ይኽ  የስጋ  ጣጣ ፡፡

• ሰም›- የስጋ እዳ ተከፍሎ ባለማለቁ መማረር መበሳጨት ፡፡
• ወርቅ‹- የስጋዊ ኑሮ አድካሚ የማይሞላ የማይሳካ ነው፡፡

መንኵስ ይለኛል  ሰው ሁሉ ብመነኵስስ  ምን አለ ፣
አብሮ  የኖረ  ሆነናአመልኳሹ  እምቢ አለ ፡፡

• ሰም ›- የሚያመነኩሰኝ ቆሞሱ እመቢ አለ አልፈቀደም ፡፡
• ወርቅ›- የተፈጥሮ ባህሪዬ አሸነፈኝ አመሌን መሻሻል አለቻለኩም አቃተኝ ዋሾ ሆንኩ ጠባዬን ለማረም ተሳነኝ ፡፡

መንገድ ስነጓዝ ሥንቅ  የለን ፡
እንግባ መንደር ቢያበሉን  ፣
ሄዶ አገኘነው  ለሥራው ፣
አንድም አልተገኘ ሠው ፡፡

• ሰም ‹- ሰው ሁሉ ሄዷል ተበታትኗል ከቦታው የቀረ  የለም ፡፡
• ወርቅ ‹-አንድም ቁምነገረኛ ሰው አልተገኘም  ሁሉም ከንቱ ነው ፡፡

መኳንንቱ ሰለጠኑ ፡
የጨገን አገር ለመኑ ፡
እኔ የመፈራው  ይህነን ካቡን በላይ መሆኑን ፡፡

• ሰም ›- ከጳጳስ በላይ መሆንን ከአቡን  መላቅን መብለጥን  አለመመኘት ፡፡
• ወርቅ ‹- እኔም የምፈራው ሞቶ አፈር በገቡ ጊዜ ከመቃብሩ  በላይ ያለውን የርብራብ ድንጋይ ነው ፡፡

ሚካኤልና ገብርኤል፡
ብታማልዱኝ ከድንግል ፣
አለ በሆዴ  ሚጨንቀኝ

ተጋላ ብታዘልቀኝ ፡፡

• ሰም ‹- ከጠላት አደጋ ብታድነኝ  በጨካኝ እጅ ከመውደቅ ብትሰውረኝ ፡፡
• ወርቅ ‹- ተጋድላ  ብታዘልቀኝ አማልዳ  ከኩነኔ ብታድነኝ በትታደገኝ ፡፡

ማሳለፍማ  ታውቃለህ ፣
አትሰጥም እንጂ ከጠላህ ፡፡

• ሰም ‹- ከመጠጥ ከተላህ አትሰጥም ተላህን አታቀምስም  ጥነፍጋለህ  ፡፡
• ወርቅ‹- ከተቆጣህ ከጠላህ የሥገም ሆነ የነብስ ሐብት አትሰጥም ፡፡

 

ማሳለፍ እንደ ሞት ነው ፡
አንድም ሰው አይቀረው ፡፡

• ሰም ‹- ሁሉንም አንድ በአንድ ያደርሳል ማሳለፍ  ማስተናገድ ያውቃል መደል ይችላል  ሰው አይዘልም  አያልፍም ፡፡
• ወርቅ ‹- ሞት የሚረሳው ሰው ከቶ አይገኝም ይዋል ይደር  እንጂ  ከሱ የሚቀር  ፈጽሞ የማይሞት  አንድም ፍጡር የለም ፡፡

ማታ  ማታ ነው  መጨነቄ ፣
ወይ ቀን አለማወቄ ፡፡

• ሰም ‹-  ሳመሽ ቀን አለማሰቤ  በብርሃን አለመዘጋጄቴ ቆጨኝ ፡፡
• ወርቅ ‹-  ውርዴት የሚመጣበትን ጊዜ ሞትን ሐብት  ማግኛዕለትን ለማወቅ አለመቻሌ  የስቸንቀኛል ፡፡

መጣፈጫ  እንኳ  ቢገድ ፡
ይበላ ነበር  ያለ ውድ ፡
ቅመሙ ሁሉ ከዘለቀ ፣
ሁሉ ጨው አለቀ ፡፡

• ሰም ‹- ማጣፈጫው ጨው አለቀ  ቅመሙ ተወዴደ መበያው ታጣ ፡፡
• ወርቅ ‹- ጨዋ ሽማግሌ የለም  ሁሉም  በሞት አለቀ አልተረፈም ፡፡

ምቹ ባይኖረው ካናቱ  ፡
እጅግ አንዳይ ጠበቅ  ቅናቱ ፤
የወዳጅና የኮርቻ፡
አለመንካቱ  ብቻ ፡፡

• ሰም ‹- ከርቻው  ከተስማማ አያቆስልም  ኤቆረቁርም  ሰውነት አይጎዳም  ፡፡
• ወርቅ ‹- ወዳጅን አለመንካት አለማስቄም  አለማስከፋት ይገባል ፡፡

ምነው ጌታዬ በደልኸኝ ፡

አትፍቸም እንደሁ ሳትመክረኝ ፣

በሰው ፊት ቀጣኸኝ  ፡፡

• ሰም ‹- ለብቻየ ሳትመክረኝ ለምን በሰው ፊተ ባደባባይ  አዋረድኝ አጋለጥከኝ ፡፡
• ወርቅ‹- አቶ ነጥቶ ተቸግሮ የሰው  ፊት ማየት  አንገበገበኝ ዐይናቸው  አንደሳት ገረፈኝ ፡፡

ምነው  ብጠራህ ዝም አልህ ፡

ኃይለ ሥላሴ ብልህ ፡፡

• ሰም ‹- ኃይለ ሥላሴ ብዬ ስጠራህመነው  ዝም አለኸኝ አለሰማኸኝም ፡፡
• ወርቅ‹-  ን ፡ ነ ፡ ኃ  ሥላሴ ብልህ አዋቂ  አስተዋይ   አርቆ ተመልካች  ነህ ፡፡

ምነው ጠላ ጠላ እኔን ፣

ሁሉ ሲጠጣ ጠጁን ፡፡

• ሰም ‹- ምነው  ለእኔ ጠላ ብቻ ሌላም መጠጥ ሰጠኝ  እንጂ ፡፡
• ወርቅ ‹-   ምነው እኔን ጠላኝ  ምን  በደልሁት  ምንስ አስቀየምሁት ፡፡

ምነው  አንድ ፋኖስ   የላቸው  ፣

ኩራዝ ብቻ  ቤታቸው  ፡፡

• ሰም ‹- በቤተሰባቸው  ከኩራዝ  በቀር  ፋኖስ  የላችሁምን  ፡፡
• ወርቅ ‹- ቤተሰቦቻችሁ ሁሉ አጫጭር  ናቸው  ረዥም የለባቸውም ፡፡

ምነው  ዝም አለኝ እገዜር ፣

እየጠራሁ ሳጥር ፡፡

• ሰም ‹- አጥር  እያጠ ርሁ  እየጮኽኩ ብጣራ አልሰማም አለኝ ገሸሽ  አደረገኝ  ፡፡
• ወርቅ ‹-ሳጥር ሣጣጥር ስጮሕ ሳለክስ  ያምላክ ረድኤት ምነው እራቀኝ   ፡፡

ምንም በደል ሳኖራት ፡

ሰው አማሽ ብለው ሰደቧት ፡፡

• ሰም ‹-  አነካኪ በጥባጭ  አላኳሽ ነች  አንዱን ካንዱ ታጣላለች ፡፡
• ወርቅ‹- ሰው ታሚያለሽ  ስም ታተፊለሽ እያሉ  ወሩባታል ፡፡

ምን  ነገረችሽ ባልንጀራሽ ፣

አዝኜ  አዝኜ   ብላሽ  ፡፡

• ሰም ‹-  አዝኘ አዝኘ ብላ  በልንጀራሽ ደጋግማ  ሰትተይቅሽ  ምነው  ዝም ያልሽ  ፡፡
• ወርቅ ‹-  አዝኘ አዝኘ ከንቱ ሆነኩ  መናቀረሁ  ጸጸቴ ልቅሶዬ  ዋጋ አጣ ፡፡

ምን  ወጥ ይበሏል  ያተመን፡

ሥጋ ደዌ  ከሆነ ፣

ዳኑ  አሉ ሁሉም  የታመሙ ፡

በሥጋና በደሙ  ፡፡

• ሰም‹- የሥጋ መብል ካልተስማማ  ህመም ካመታ ከሱ የተሻለ ሌላ ምን  ይበላል ፡፡
• ወርቅ ‹- ሥጋ አምላክ በሚገባ ካልተቀበሉት  ደዌ ሥጋ  ደዌ ነብስ  መጣል  ፡፡

ሞታለች  ተብሎ እኅቴ

አይለቀስ  ከቤቴ ፣

በዘፈን  ነው  በከበሮ ፡

መች እንድህ ነበር  ልጅ ድሮ ፡፡

• ሰም ‹-  በጥንት ዘመን ለጅ ሲድሩ  በዘፈን  በደስታ  ሌት ተቀን  በመቸፈር  ነበር ፡፡
• ወርቅ ‹- የቀድሞ ጊዜ ልጆች ለወላጆቻቸው  ታዛዞች ነበሩ ፡፡

ሞት ዕቃየ  ነው ብሎ ፤

ወሰደው አሉ በቶሎ ፣

ሌላውስ ይቅር ቢሻው

ዐይኑ እንኳን አሳስቶት በተወው ፡፡

• ሰም ‹- ለአይኑ እንኳ ተሳትቶ ባልወሰደው በተወው ፡፡
• ወርቅ ›- ልዑል መኰንን ሞት አይኑ አሳስቶት   አራርቶት አሳዝኖት በህጻንነቱ  ባልቀጨው  ፡፡

መች  አልቆልኝ ነው የምመጣ፡

ይኽ  የስጋ  ጣጣ ፡፡

• ሰም›- የስጋ እዳ ተከፍሎ ባለማለቁ መማረር መበሳጨት ፡፡
• ወርቅ‹- የስጋዊ ኑሮ አድካሚ የማይሞላ የማይሳካ ነው፡፡

መንኵስ ይለኛል  ሰው ሁሉ ብመነኵስስ  ምን አለ ፣

አብሮ  የኖረ  ሆነናአመልኳሹ  እምቢ አለ ፡፡

• ሰም ›- የሚያመነኩሰኝ ቆሞሱ እመቢ አለ አልፈቀደም ፡፡
• ወርቅ›- የተፈጥሮ ባህሪዬ አሸነፈኝ አመሌን መሻሻል አለቻለኩም አቃተኝ ዋሾ ሆንኩ ጠባዬን ለማረም ተሳነኝ ፡፡

መንገድ ስነጓዝ ሥንቅ  የለን ፡

እንግባ መንደር ቢያበሉን  ፣

ሄዶ አገኘነው  ለሥራው ፣

አንድም አልተገኘ ሠው ፡፡

• ሰም ‹- ሰው ሁሉ ሄዷል ተበታትኗል ከቦታው የቀረ  የለም ፡፡
• ወርቅ ‹-አንድም ቁምነገረኛ ሰው አልተገኘም  ሁሉም ከንቱ ነው ፡፡

4/  መኳንንቱ ሰለጠኑ ፡

የጨገን አገር ለመኑ ፡

እኔ የመፈራው  ይህነን ካቡን በላይ መሆኑን ፡፡

ሰም ›- ከጳጳስ በላይ መሆንን ከአቡን  መላቅን መብለጥን  አለመመኘት ፡፡

ወርቅ ‹- እኔም የምፈራው ሞቶ አፈር በገቡ ጊዜ ከመቃብሩ  በላይ ያለውን የርብራብ ድንጋይ ነው ፡፡

5/  ሚካኤልና ገብርኤል፡

ብታማልዱኝ ከድንግል ፣

አለ በሆዴ  ሚጨንቀኝ

ተጋላ ብታዘልቀኝ ፡፡

ሰም ‹- ከጠላት አደጋ ብታድነኝ  በጨካኝ እጅ ከመውደቅ ብትሰውረኝ ፡፡

ወርቅ ‹- ተጋድላ  ብታዘልቀኝ አማልዳ  ከኩነኔ ብታድነኝ በትታደገኝ ፡፡

6/  ማሳለፍማ  ታውቃለህ ፣

አትሰጥም እንጂ ከጠላህ ፡፡

ሰም ‹- ከመጠጥ ከተላህ አትሰጥም ተላህን አታቀምስም  ጥነፍጋለህ  ፡፡

ወርቅ‹- ከተቆጣህ ከጠላህ የሥገም ሆነ የነብስ ሐብት አትሰጥም ፡፡

 

7/ ማሳለፍ እንደ ሞት ነው ፡

አንድም ሰው አይቀረው ፡፡

ሰም ‹- ሁሉንም አንድ በአንድ ያደርሳል ማሳለፍ  ማስተናገድ ያውቃል መደል ይችላል  ሰው አይዘልም  አያልፍም ፡፡

ወርቅ ‹- ሞት የሚረሳው ሰው ከቶ አይገኝም ይዋል ይደር  እንጂ  ከሱ የሚቀር  ፈጽሞ የማይሞት  አንድም ፍጡር የለም ፡፡

8/ ማታ  ማታ ነው  መጨነቄ ፣

ወይ ቀን አለማወቄ ፡፡

ሰም ‹-  ሳመሽ ቀን አለማሰቤ  በብርሃን አለመዘጋጄቴ ቆጨኝ ፡፡

ወርቅ ‹-  ውርዴት የሚመጣበትን ጊዜ ሞትን ሐብት  ማግኛዕለትን ለማወቅ አለመቻሌ  የስቸንቀኛል ፡፡

9/ መጣፈጫ  እንኳ  ቢገድ ፡

ይበላ ነበር  ያለ ውድ ፡

ቅመሙ ሁሉ ከዘለቀ ፣

ሁሉ ጨው አለቀ ፡፡

ሰም ‹- ማጣፈጫው ጨው አለቀ  ቅመሙ ተወዴደ መበያው ታጣ ፡፡

ወርቅ ‹- ጨዋ ሽማግሌ የለም  ሁሉም  በሞት አለቀ አልተረፈም ፡፡

10/ ምቹ ባይኖረው ካናቱ  ፡

እጅግ አንዳይ ጠበቅ  ቅናቱ ፤

የወዳጅና የኮርቻ፡

አለመንካቱ  ብቻ ፡፡

ሰም ‹- ከርቻው  ከተስማማ አያቆስልም  ኤቆረቁርም  ሰውነት አይጎዳም  ፡፡

ወርቅ ‹- ወዳጅን አለመንካት አለማስቄም  አለማስከፋት ይገባል ፡፡

11/ምነው ጌታዬ በደልኸኝ ፡

አትፍቸም እንደሁ ሳትመክረኝ ፣

በሰው ፊት ቀጣኸኝ  ፡፡

ሰም ‹- ለብቻየ ሳትመክረኝ ለምን በሰው ፊተ ባደባባይ  አዋረድኝ አጋለጥከኝ ፡፡

ወርቅ‹- አቶ ነጥቶ ተቸግሮ የሰው  ፊት ማየት  አንገበገበኝ ዐይናቸው  አንደሳት ገረፈኝ ፡፡

12/ ምነው  ብጠራህ ዝም አልህ ፡

ኃይለ ሥላሴ ብልህ ፡፡

ሰም ‹- ኃይለ ሥላሴ ብዬ ስጠራህመነው  ዝም አለኸኝ አለሰማኸኝም ፡፡

ወርቅ‹-  ን ፡ ነ ፡ ኃ  ሥላሴ ብልህ አዋቂ  አስተዋይ   አርቆ ተመልካች  ነህ ፡፡

13/ ምነው ጠላ ጠላ እኔን ፣

ሁሉ ሲጠጣ ጠጁን ፡፡

ሰም ‹- ምነው  ለእኔ ጠላ ብቻ ሌላም መጠጥ ሰጠኝ  እንጂ ፡፡

ወርቅ ‹-   ምነው እኔን ጠላኝ  ምን  በደልሁት  ምንስ አስቀየምሁት ፡፡

14/  ምነው  አንድ ፋኖስ   የላቸው  ፣

ኩራዝ ብቻ  ቤታቸው  ፡፡

ሰም ‹- በቤተሰባቸው  ከኩራዝ  በቀር  ፋኖስ  የላችሁምን  ፡፡

ወርቅ ‹- ቤተሰቦቻችሁ ሁሉ አጫጭር  ናቸው  ረዥም የለባቸውም ፡፡

15/  ምነው  ዝም አለኝ እገዜር ፣

እየጠራሁ ሳጥር ፡፡

ሰም ‹- አጥር  እያጠ ርሁ  እየጮኽኩ ብጣራ አልሰማም አለኝ ገሸሽ  አደረገኝ  ፡፡

ወርቅ ‹-ሳጥር ሣጣጥር ስጮሕ ሳለክስ  ያምላክ ረድኤት ምነው እራቀኝ   ፡፡

16/ ምንም በደል ሳኖራት ፡

ሰው አማሽ ብለው ሰደቧት ፡፡

ሰም ‹-  አነካኪ በጥባጭ  አላኳሽ ነች  አንዱን ካንዱ ታጣላለች ፡፡

ወርቅ‹- ሰው ታሚያለሽ  ስም ታተፊለሽ እያሉ  ወሩባታል ፡፡

17/  ምን  ነገረችሽ ባልንጀራሽ ፣

አዝኜ  አዝኜ   ብላሽ  ፡፡

`ሰም ‹-  አዝኘ አዝኘ ብላ  በልንጀራሽ ደጋግማ  ሰትተይቅሽ  ምነው  ዝም ያልሽ  ፡፡

ወርቅ ‹-  አዝኘ አዝኘ ከንቱ ሆነኩ  መናቀረሁ  ጸጸቴ ልቅሶዬ  ዋጋ አጣ ፡፡

18/ ምን  ወጥ ይበሏል  ያተመን፡

ሥጋ ደዌ  ከሆነ ፣

ዳኑ  አሉ ሁሉም  የታመሙ ፡

በሥጋና በደሙ  ፡፡

ሰም‹- የሥጋ መብል ካልተስማማ  ህመም ካመታ ከሱ የተሻለ ሌላ ምን  ይበላል ፡፡

ወርቅ ‹- ሥጋ አምላክ በሚገባ ካልተቀበሉት  ደዌ ሥጋ  ደዌ ነብስ  መጣል  ፡፡

19/ሞታለች  ተብሎ እኅቴ

አይለቀስ  ከቤቴ ፣

በዘፈን  ነው  በከበሮ ፡

መች እንድህ ነበር  ልጅ ድሮ ፡፡

ሰም ‹-  በጥንት ዘመን ለጅ ሲድሩ  በዘፈን  በደስታ  ሌት ተቀን  በመቸፈር  ነበር ፡፡

ወርቅ ‹- የቀድሞ ጊዜ ልጆች ለወላጆቻቸው  ታዛዞች ነበሩ ፡፡

21/ ሞት ዕቃየ  ነው ብሎ ፤

ወሰደው አሉ በቶሎ ፣

ሌላውስ ይቅር ቢሻው

ዐይኑ እንኳን አሳስቶት በተወው ፡፡

ሰም ‹- ለአይኑ እንኳ ተሳትቶ ባልወሰደው በተወው ፡፡

ወርቅ ›- ልዑል መኰንን ሞት አይኑ አሳስቶት   አራርቶት አሳዝኖት በህጻንነቱ  ባልቀጨው  ፡፡

 

1/ መች  አልቆልኝ ነው የምመጣ፡

ይኽ  የስጋ  ጣጣ ፡፡

ሰም›- የስጋ እዳ ተከፍሎ ባለማለቁ መማረር መበሳጨት ፡፡

ወርቅ‹- የስጋዊ ኑሮ አድካሚ የማይሞላ የማይሳካ ነው፡፡

2/ መንኵስ ይለኛል  ሰው ሁሉ ብመነኵስስ  ምን አለ ፣

አብሮ  የኖረ  ሆነናአመልኳሹ  እምቢ አለ ፡፡

ሰም ›- የሚያመነኩሰኝ ቆሞሱ እመቢ አለ አልፈቀደም ፡፡

ወርቅ›- የተፈጥሮ ባህሪዬ አሸነፈኝ አመሌን መሻሻል አለቻለኩም አቃተኝ ዋሾ ሆንኩ ጠባዬን ለማረም ተሳነኝ ፡፡

3/ መንገድ ስነጓዝ ሥንቅ  የለን ፡

እንግባ መንደር ቢያበሉን  ፣

ሄዶ አገኘነው  ለሥራው ፣

አንድም አልተገኘ ሠው ፡፡

ሰም ‹- ሰው ሁሉ ሄዷል ተበታትኗል ከቦታው የቀረ  የለም ፡፡

ወርቅ ‹-አንድም ቁምነገረኛ ሰው አልተገኘም  ሁሉም ከንቱ ነው ፡፡

4/  መኳንንቱ ሰለጠኑ ፡

የጨገን አገር ለመኑ ፡

እኔ የመፈራው  ይህነን ካቡን በላይ መሆኑን ፡፡

ሰም ›- ከጳጳስ በላይ መሆንን ከአቡን  መላቅን መብለጥን  አለመመኘት ፡፡

ወርቅ ‹- እኔም የምፈራው ሞቶ አፈር በገቡ ጊዜ ከመቃብሩ  በላይ ያለውን የርብራብ ድንጋይ ነው ፡፡

5/  ሚካኤልና ገብርኤል፡

ብታማልዱኝ ከድንግል ፣

አለ በሆዴ  ሚጨንቀኝ

ተጋላ ብታዘልቀኝ ፡፡

ሰም ‹- ከጠላት አደጋ ብታድነኝ  በጨካኝ እጅ ከመውደቅ ብትሰውረኝ ፡፡

ወርቅ ‹- ተጋድላ  ብታዘልቀኝ አማልዳ  ከኩነኔ ብታድነኝ በትታደገኝ ፡፡

6/  ማሳለፍማ  ታውቃለህ ፣

አትሰጥም እንጂ ከጠላህ ፡፡

ሰም ‹- ከመጠጥ ከተላህ አትሰጥም ተላህን አታቀምስም  ጥነፍጋለህ  ፡፡

ወርቅ‹- ከተቆጣህ ከጠላህ የሥገም ሆነ የነብስ ሐብት አትሰጥም ፡፡

 

7/ ማሳለፍ እንደ ሞት ነው ፡

አንድም ሰው አይቀረው ፡፡

ሰም ‹- ሁሉንም አንድ በአንድ ያደርሳል ማሳለፍ  ማስተናገድ ያውቃል መደል ይችላል  ሰው አይዘልም  አያልፍም ፡፡

ወርቅ ‹- ሞት የሚረሳው ሰው ከቶ አይገኝም ይዋል ይደር  እንጂ  ከሱ የሚቀር  ፈጽሞ የማይሞት  አንድም ፍጡር የለም ፡፡

8/ ማታ  ማታ ነው  መጨነቄ ፣

ወይ ቀን አለማወቄ ፡፡

ሰም ‹-  ሳመሽ ቀን አለማሰቤ  በብርሃን አለመዘጋጄቴ ቆጨኝ ፡፡

ወርቅ ‹-  ውርዴት የሚመጣበትን ጊዜ ሞትን ሐብት  ማግኛዕለትን ለማወቅ አለመቻሌ  የስቸንቀኛል ፡፡

9/ መጣፈጫ  እንኳ  ቢገድ ፡

ይበላ ነበር  ያለ ውድ ፡

ቅመሙ ሁሉ ከዘለቀ ፣

ሁሉ ጨው አለቀ ፡፡

ሰም ‹- ማጣፈጫው ጨው አለቀ  ቅመሙ ተወዴደ መበያው ታጣ ፡፡

ወርቅ ‹- ጨዋ ሽማግሌ የለም  ሁሉም  በሞት አለቀ አልተረፈም ፡፡

10/ ምቹ ባይኖረው ካናቱ  ፡

እጅግ አንዳይ ጠበቅ  ቅናቱ ፤

የወዳጅና የኮርቻ፡

አለመንካቱ  ብቻ ፡፡

ሰም ‹- ከርቻው  ከተስማማ አያቆስልም  ኤቆረቁርም  ሰውነት አይጎዳም  ፡፡

ወርቅ ‹- ወዳጅን አለመንካት አለማስቄም  አለማስከፋት ይገባል ፡፡

11/ምነው ጌታዬ በደልኸኝ ፡

አትፍቸም እንደሁ ሳትመክረኝ ፣

በሰው ፊት ቀጣኸኝ  ፡፡

ሰም ‹- ለብቻየ ሳትመክረኝ ለምን በሰው ፊተ ባደባባይ  አዋረድኝ አጋለጥከኝ ፡፡

ወርቅ‹- አቶ ነጥቶ ተቸግሮ የሰው  ፊት ማየት  አንገበገበኝ ዐይናቸው  አንደሳት ገረፈኝ ፡፡

12/ ምነው  ብጠራህ ዝም አልህ ፡

ኃይለ ሥላሴ ብልህ ፡፡

ሰም ‹- ኃይለ ሥላሴ ብዬ ስጠራህመነው  ዝም አለኸኝ አለሰማኸኝም ፡፡

ወርቅ‹-  ን ፡ ነ ፡ ኃ  ሥላሴ ብልህ አዋቂ  አስተዋይ   አርቆ ተመልካች  ነህ ፡፡

13/ ምነው ጠላ ጠላ እኔን ፣

ሁሉ ሲጠጣ ጠጁን ፡፡

ሰም ‹- ምነው  ለእኔ ጠላ ብቻ ሌላም መጠጥ ሰጠኝ  እንጂ ፡፡

ወርቅ ‹-   ምነው እኔን ጠላኝ  ምን  በደልሁት  ምንስ አስቀየምሁት ፡፡

14/  ምነው  አንድ ፋኖስ   የላቸው  ፣

ኩራዝ ብቻ  ቤታቸው  ፡፡

ሰም ‹- በቤተሰባቸው  ከኩራዝ  በቀር  ፋኖስ  የላችሁምን  ፡፡

ወርቅ ‹- ቤተሰቦቻችሁ ሁሉ አጫጭር  ናቸው  ረዥም የለባቸውም ፡፡

15/  ምነው  ዝም አለኝ እገዜር ፣

እየጠራሁ ሳጥር ፡፡

ሰም ‹- አጥር  እያጠ ርሁ  እየጮኽኩ ብጣራ አልሰማም አለኝ ገሸሽ  አደረገኝ  ፡፡

ወርቅ ‹-ሳጥር ሣጣጥር ስጮሕ ሳለክስ  ያምላክ ረድኤት ምነው እራቀኝ   ፡፡

16/ ምንም በደል ሳኖራት ፡

ሰው አማሽ ብለው ሰደቧት ፡፡

ሰም ‹-  አነካኪ በጥባጭ  አላኳሽ ነች  አንዱን ካንዱ ታጣላለች ፡፡

ወርቅ‹- ሰው ታሚያለሽ  ስም ታተፊለሽ እያሉ  ወሩባታል ፡፡

17/  ምን  ነገረችሽ ባልንጀራሽ ፣

አዝኜ  አዝኜ   ብላሽ  ፡፡

`ሰም ‹-  አዝኘ አዝኘ ብላ  በልንጀራሽ ደጋግማ  ሰትተይቅሽ  ምነው  ዝም ያልሽ  ፡፡

ወርቅ ‹-  አዝኘ አዝኘ ከንቱ ሆነኩ  መናቀረሁ  ጸጸቴ ልቅሶዬ  ዋጋ አጣ ፡፡

18/ ምን  ወጥ ይበሏል  ያተመን፡

ሥጋ ደዌ  ከሆነ ፣

ዳኑ  አሉ ሁሉም  የታመሙ ፡

በሥጋና በደሙ  ፡፡

ሰም‹- የሥጋ መብል ካልተስማማ  ህመም ካመታ ከሱ የተሻለ ሌላ ምን  ይበላል ፡፡

ወርቅ ‹- ሥጋ አምላክ በሚገባ ካልተቀበሉት  ደዌ ሥጋ  ደዌ ነብስ  መጣል  ፡፡

19/ሞታለች  ተብሎ እኅቴ

አይለቀስ  ከቤቴ ፣

በዘፈን  ነው  በከበሮ ፡

መች እንድህ ነበር  ልጅ ድሮ ፡፡

ሰም ‹-  በጥንት ዘመን ለጅ ሲድሩ  በዘፈን  በደስታ  ሌት ተቀን  በመቸፈር  ነበር ፡፡

ወርቅ ‹- የቀድሞ ጊዜ ልጆች ለወላጆቻቸው  ታዛዞች ነበሩ ፡፡

21/ ሞት ዕቃየ  ነው ብሎ ፤

ወሰደው አሉ በቶሎ ፣

ሌላውስ ይቅር ቢሻው

ዐይኑ እንኳን አሳስቶት በተወው ፡፡

ሰም ‹- ለአይኑ እንኳ ተሳትቶ ባልወሰደው በተወው ፡፡

ወርቅ ›- ልዑል መኰንን ሞት አይኑ አሳስቶት   አራርቶት አሳዝኖት በህጻንነቱ  ባልቀጨው  ፡፡

 

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

1/ መች  አልቆልኝ ነው የምመጣ፡

ይኽ  የስጋ  ጣጣ ፡፡

ሰም›- የስጋ እዳ ተከፍሎ ባለማለቁ መማረር መበሳጨት ፡፡

ወርቅ‹- የስጋዊ ኑሮ አድካሚ የማይሞላ የማይሳካ ነው፡፡

2/ መንኵስ ይለኛል  ሰው ሁሉ ብመነኵስስ  ምን አለ ፣

አብሮ  የኖረ  ሆነናአመልኳሹ  እምቢ አለ ፡፡

ሰም ›- የሚያመነኩሰኝ ቆሞሱ እመቢ አለ አልፈቀደም ፡፡

ወርቅ›- የተፈጥሮ ባህሪዬ አሸነፈኝ አመሌን መሻሻል አለቻለኩም አቃተኝ ዋሾ ሆንኩ ጠባዬን ለማረም ተሳነኝ ፡፡

3/ መንገድ ስነጓዝ ሥንቅ  የለን ፡

እንግባ መንደር ቢያበሉን  ፣

ሄዶ አገኘነው  ለሥራው ፣

አንድም አልተገኘ ሠው ፡፡

ሰም ‹- ሰው ሁሉ ሄዷል ተበታትኗል ከቦታው የቀረ  የለም ፡፡

ወርቅ ‹-አንድም ቁምነገረኛ ሰው አልተገኘም  ሁሉም ከንቱ ነው ፡፡

4/  መኳንንቱ ሰለጠኑ ፡

የጨገን አገር ለመኑ ፡

እኔ የመፈራው  ይህነን ካቡን በላይ መሆኑን ፡፡

ሰም ›- ከጳጳስ በላይ መሆንን ከአቡን  መላቅን መብለጥን  አለመመኘት ፡፡

ወርቅ ‹- እኔም የምፈራው ሞቶ አፈር በገቡ ጊዜ ከመቃብሩ  በላይ ያለውን የርብራብ ድንጋይ ነው ፡፡

5/  ሚካኤልና ገብርኤል፡

ብታማልዱኝ ከድንግል ፣

አለ በሆዴ  ሚጨንቀኝ

ተጋላ ብታዘልቀኝ ፡፡

ሰም ‹- ከጠላት አደጋ ብታድነኝ  በጨካኝ እጅ ከመውደቅ ብትሰውረኝ ፡፡

ወርቅ ‹- ተጋድላ  ብታዘልቀኝ አማልዳ  ከኩነኔ ብታድነኝ በትታደገኝ ፡፡

6/  ማሳለፍማ  ታውቃለህ ፣

አትሰጥም እንጂ ከጠላህ ፡፡

ሰም ‹- ከመጠጥ ከተላህ አትሰጥም ተላህን አታቀምስም  ጥነፍጋለህ  ፡፡

ወርቅ‹- ከተቆጣህ ከጠላህ የሥገም ሆነ የነብስ ሐብት አትሰጥም ፡፡

 

7/ ማሳለፍ እንደ ሞት ነው ፡

አንድም ሰው አይቀረው ፡፡

ሰም ‹- ሁሉንም አንድ በአንድ ያደርሳል ማሳለፍ  ማስተናገድ ያውቃል መደል ይችላል  ሰው አይዘልም  አያልፍም ፡፡

ወርቅ ‹- ሞት የሚረሳው ሰው ከቶ አይገኝም ይዋል ይደር  እንጂ  ከሱ የሚቀር  ፈጽሞ የማይሞት  አንድም ፍጡር የለም ፡፡

8/ ማታ  ማታ ነው  መጨነቄ ፣

ወይ ቀን አለማወቄ ፡፡

ሰም ‹-  ሳመሽ ቀን አለማሰቤ  በብርሃን አለመዘጋጄቴ ቆጨኝ ፡፡

ወርቅ ‹-  ውርዴት የሚመጣበትን ጊዜ ሞትን ሐብት  ማግኛዕለትን ለማወቅ አለመቻሌ  የስቸንቀኛል ፡፡

9/ መጣፈጫ  እንኳ  ቢገድ ፡

ይበላ ነበር  ያለ ውድ ፡

ቅመሙ ሁሉ ከዘለቀ ፣

ሁሉ ጨው አለቀ ፡፡

ሰም ‹- ማጣፈጫው ጨው አለቀ  ቅመሙ ተወዴደ መበያው ታጣ ፡፡

ወርቅ ‹- ጨዋ ሽማግሌ የለም  ሁሉም  በሞት አለቀ አልተረፈም ፡፡

10/ ምቹ ባይኖረው ካናቱ  ፡

እጅግ አንዳይ ጠበቅ  ቅናቱ ፤

የወዳጅና የኮርቻ፡

አለመንካቱ  ብቻ ፡፡

ሰም ‹- ከርቻው  ከተስማማ አያቆስልም  ኤቆረቁርም  ሰውነት አይጎዳም  ፡፡

ወርቅ ‹- ወዳጅን አለመንካት አለማስቄም  አለማስከፋት ይገባል ፡፡

11/ምነው ጌታዬ በደልኸኝ ፡

አትፍቸም እንደሁ ሳትመክረኝ ፣

በሰው ፊት ቀጣኸኝ  ፡፡

ሰም ‹- ለብቻየ ሳትመክረኝ ለምን በሰው ፊተ ባደባባይ  አዋረድኝ አጋለጥከኝ ፡፡

ወርቅ‹- አቶ ነጥቶ ተቸግሮ የሰው  ፊት ማየት  አንገበገበኝ ዐይናቸው  አንደሳት ገረፈኝ ፡፡

12/ ምነው  ብጠራህ ዝም አልህ ፡

ኃይለ ሥላሴ ብልህ ፡፡

ሰም ‹- ኃይለ ሥላሴ ብዬ ስጠራህመነው  ዝም አለኸኝ አለሰማኸኝም ፡፡

ወርቅ‹-  ን ፡ ነ ፡ ኃ  ሥላሴ ብልህ አዋቂ  አስተዋይ   አርቆ ተመልካች  ነህ ፡፡

13/ ምነው ጠላ ጠላ እኔን ፣

ሁሉ ሲጠጣ ጠጁን ፡፡

ሰም ‹- ምነው  ለእኔ ጠላ ብቻ ሌላም መጠጥ ሰጠኝ  እንጂ ፡፡

ወርቅ ‹-   ምነው እኔን ጠላኝ  ምን  በደልሁት  ምንስ አስቀየምሁት ፡፡

14/  ምነው  አንድ ፋኖስ   የላቸው  ፣

ኩራዝ ብቻ  ቤታቸው  ፡፡

ሰም ‹- በቤተሰባቸው  ከኩራዝ  በቀር  ፋኖስ  የላችሁምን  ፡፡

ወርቅ ‹- ቤተሰቦቻችሁ ሁሉ አጫጭር  ናቸው  ረዥም የለባቸውም ፡፡

15/  ምነው  ዝም አለኝ እገዜር ፣

እየጠራሁ ሳጥር ፡፡

ሰም ‹- አጥር  እያጠ ርሁ  እየጮኽኩ ብጣራ አልሰማም አለኝ ገሸሽ  አደረገኝ  ፡፡

ወርቅ ‹-ሳጥር ሣጣጥር ስጮሕ ሳለክስ  ያምላክ ረድኤት ምነው እራቀኝ   ፡፡

16/ ምንም በደል ሳኖራት ፡

ሰው አማሽ ብለው ሰደቧት ፡፡

ሰም ‹-  አነካኪ በጥባጭ  አላኳሽ ነች  አንዱን ካንዱ ታጣላለች ፡፡

ወርቅ‹- ሰው ታሚያለሽ  ስም ታተፊለሽ እያሉ  ወሩባታል ፡፡

17/  ምን  ነገረችሽ ባልንጀራሽ ፣

አዝኜ  አዝኜ   ብላሽ  ፡፡

`ሰም ‹-  አዝኘ አዝኘ ብላ  በልንጀራሽ ደጋግማ  ሰትተይቅሽ  ምነው  ዝም ያልሽ  ፡፡

ወርቅ ‹-  አዝኘ አዝኘ ከንቱ ሆነኩ  መናቀረሁ  ጸጸቴ ልቅሶዬ  ዋጋ አጣ ፡፡

18/ ምን  ወጥ ይበሏል  ያተመን፡

ሥጋ ደዌ  ከሆነ ፣

ዳኑ  አሉ ሁሉም  የታመሙ ፡

በሥጋና በደሙ  ፡፡

ሰም‹- የሥጋ መብል ካልተስማማ  ህመም ካመታ ከሱ የተሻለ ሌላ ምን  ይበላል ፡፡

ወርቅ ‹- ሥጋ አምላክ በሚገባ ካልተቀበሉት  ደዌ ሥጋ  ደዌ ነብስ  መጣል  ፡፡

19/ሞታለች  ተብሎ እኅቴ

አይለቀስ  ከቤቴ ፣

በዘፈን  ነው  በከበሮ ፡

መች እንድህ ነበር  ልጅ ድሮ ፡፡

ሰም ‹-  በጥንት ዘመን ለጅ ሲድሩ  በዘፈን  በደስታ  ሌት ተቀን  በመቸፈር  ነበር ፡፡

ወርቅ ‹- የቀድሞ ጊዜ ልጆች ለወላጆቻቸው  ታዛዞች ነበሩ ፡፡

21/ ሞት ዕቃየ  ነው ብሎ ፤

ወሰደው አሉ በቶሎ ፣

ሌላውስ ይቅር ቢሻው

ዐይኑ እንኳን አሳስቶት በተወው ፡፡

ሰም ‹- ለአይኑ እንኳ ተሳትቶ ባልወሰደው በተወው ፡፡

ወርቅ ›- ልዑል መኰንን ሞት አይኑ አሳስቶት   አራርቶት አሳዝኖት በህጻንነቱ  ባልቀጨው  ፡፡

 

ምእራፍ አንድ

1/ ሁለት አሽከሮች ነበሩኝ

አንዱ ደስታ ከደኝ

መከራ ብቻ ቀርቶኛል

ስህድ ይከተለኛል፡፡

ሰም/መከራ የተባለው ሎሌ ይከተለኛል አይለየኝም አብሮኝ ነዋሪ ነው፡፡

ወርቅ/ ሀብት ስላጠሁ በችግር እኖራለሁ፡፡

2/ ሁለት ጎደኞች ሆነን፡

እመጠጥ ቤት ገብተን ፡

አሱ ፡ይጠጣል ዐረቄን

እኔም ለጠላ አልቦዝን፡፡

ሰም/ ጠላ ለመጠጣት ቸል አልልም አልስንፍም፡፡

ወርቅ/     እኔም ለጠላኝ አልቦዝንም ላልወደደኝ የምዘነጋ አይደለሁም፡

ቂሜን ተበቃይ ነኝ ለጠላቴ አልታለልም፡፡

3/ ሁሉም ተደበላለቀ ፡

ያጥንት የነበረው አለቀ፡፡

ሰም/ ፊት የነበረው ተደበላለቀ ምንም አልቀር አልተርፈም፡

በጭራሽ አልቃል ፡፡

ወርቅ/  ያ፡ጥንት የነበረው ወግ ልማድ ሥርዐትና ባህል ተርሳ ፡

ተዘነጋ፡፡

4/  ሰው ሁሉ ገብቶ አገሩን ፡

አህህናኔ ቀርን ፡፡

እህህ የኔ ጎደኛ፡

ቀን አይለየኝ ሌትም ስኛ፡፡

ሰም/ እህ የሚለው ጎደኛዪ ሁል ጊዜ አይለየኝም ጣት ማታ

ካጠገቤ አይታጣም ፡፡

ወርቅ/ ዘወትር ከማሰብና ከመተከዝ እህህ ከማለት ተለይቼ አላውቅም፡፡

5/ ለስራ እንካ ቅባቱ

ውድ እኮነው በውነቱ፡

መልካም አገዛዝ የገዙ

ተፈሪ ነዋ በብዙ፡፡

ሰም/ መልካም ገብያ የገበዩ በደህና ዋጋ የገዙ እርስወ ነዋት፡፡

ወርቅ/ አገርዋን በመልካም አድርገው አስፋፍተው አደላድለው፡

የገዙ ንጉስ ተፈሪ ነወት፡፡

1/ ለባላንጣዎች ዘንቦላቸው ፣

አምሮላቸዋል መከራቸው፣

ለእኛም ደግሞ ዘንቦ አማረ፡

ደምናም ሆኖ አልቀረ፡፡

ሰም፡- አዝመራቸው ሆኗል ፣ሰብሉ አምሯል፤ ፍሬው አስደስቷል፡፡

ወርቅ፡- መከራ ስቃያቸውን በሚገባ ተቀብለዋል ይበጅ ያድርግ ነው፡፡

ሰም፡- ደመናው አንዣቦ ተረግርጎ ዘለቀረም ዝናም ጣለ፡፡

ወርቅ፡-  ደም መናም ሆኖ አልቀረ ደማችንን ተወጣን ተበቀልን ተጠቅተን እንዳው በከንቱ አልቀረንም ዳኝነት አገኘን፡፡

2/ ኃይለኛ ሴት ለምትቆጣ፣

ምነው መካሪ ባል ታጣ፡፡

ሰም፡- መካሪ ሽማግሌ አስታራቂ አይጥፋ አይታጣ፡፡

ወርቅ፡- ገስፆ መክሮ የሚያኖር ባል ባይተጣ ባይጠፋ ደግ ነበር፡፡

3/ ለወልድ አብነት አለው፡

ገድሎ ማዳኑን አየነው፡፡

ሰም፡- ወልድ ከሞት የሚያድን መድኃኒት አለው፡፡

ወርቅ፡- ወልድ አብን ያየ እኔን አየ እንዳለው ከአብ ጋራ እኩልነት አለው ፡፡

---

አልነገርሽኝም ወይ ባላባት ነይ ብለሽ
እንግዲያ ምነዋ ከዚህ አገር የለሽ

 

ወደ እራስጌ ለመመለስ ይህን ይጠቁሙ

ወደ የአማርኛ ለዛ ለመመለስ ይህን ይጠቁሙ

 

Pages: 1 2 3